Karışık. .

<"Duvarlar renkli olsa da karanlıkta ne görebilirsin ki?

Ben ağlarken,birileri hep gülüyo.

Ben mutsuzken,birileri hep mutlu.

ohh.. ne ala.

Ne farkımız var.?

Aynı gezegende yaşıyoruz,aynı havayı soluyoruz,güneşin doğuşuna bende şahidim,yıldızların parıltılarını bende izliyorum geceleri.

Aynı şeyleri yapıyoruz çoğu zaman belki.Ama ben mutsuzken,onlar hep mutlu.

Hayatın kuralıymış birileri mutluyken,birileri mutsuzmuş.

Hadi ordan ya.!Uymamki ben bu kurala.Başkaları ağlarken gülemem artık.
Yine başa mı döndük..?
Hani şu umutların bittiği yere.Evet ben hep ordayım.Ve sanırım yerim sabit değişmiycek.
Sanşsızım doğuştan.Üzgünüm,halsizim.Şu an bitse herşey.Ya da belki bi 8-10 yıl sonrasına gitsek belki düzelirim.
Ya da "yaşamak ne güzel olur,hiç başlamamışsan"...diyebilirim

Sorun ne.??!
Asosyallik..?
-yok artık değil.
Özgüven.?!
-evet belki biraz.
Aile?
-Şu an için fazlaca.


Belkide içime biriken ve uzun zamandırda yazıya dökemediğim şeyler bunlar.Bilmiyorum.Belki şu an haksız yere yediğim azar yüzünden yazıyorum bunları.Ama sanmam.Uzun zamandır bloguma gerçekleri yansıtmıyomuşum.Hep saçmalamışım nerdeyse.Eskisi gibi dökememişim içimi.

Her nereye gidersen
Kendinle yüzleşirken kimse duymaz yalan söyle
Terkettiğin şehirler yarım kalmış şiirler
Sustukların büyür içinde.(gripin)

Belkide;

Aslında kendi elimin kiriydim kendi lekemi çözemedim.
Aynalarınızın yansımaları gözlerimi kamaştırmakta.
Aklım karmakarışıklaşmakta.
Şeytan en güzel sözleriyle sırnaşmakta. (s.kajmer)