Uzunca yaz,her harfe,her kelimeye,cümleye hakkını vererek yaz. Uzun zamandır ne hissediyorum acaba,ne düşünüyorum,neler geçiyor içimden.? Her defasında yazacağım bir iki cümle diyorum,içime atıyorum,içimde ne çok şey birikmiş be kalpsiz çocuk.Haydi kalk gidelim bu şehirden diyen bir şarkının peşine takılıp gitmek istiyorum bu aralar. Uzaklık aslında yakınlıktan çok daha şey ifade ediyor.İşte sırf bu yüzden gitmeliyim uzaklara.Uzak olunca derinleşiyor her şey,sözlük anlamı değişiyor kelimelerin. Sonra canımızı yakıyor o kelimeler,cümleler,şarkılar.Sayfalarca yazmak istediğim,ama her zaman ki gibi sustuğum onlarca söz artık uçup gidiyor, kalmıyor içimde. Eskisi gibi hissedemiyorum,hisler uçup gidiyor,şarkılar bile şarkı gibi değil sanki. Hayat makyajı akmış bir kadının yüz ifadesi gibi bu aralar. Donuk,umutsuz,gülümsemeyi unutmuş tüm kareler. Düz yolda yürümek gibi biraz. Hiç şaşırtmıyor artık,defalarca izlediğin o efsane film gibi.Ama ben ilk kez dinlediğim şarkı heyecanı,yeni tanıştığım o insan merakı istiyorum.Oysa çocukluk, hatta ergenlik bile bambaşkaydı be blog. Her şey doruklarındayken güzeldi. Acı bile mutluluk sebebiyken,şimdilerde acıyı hissetmeye hasret şu kalbim.Evet bu ara kendimi 30 lu yaşlarda işine gidip gelen donuk insan profilleri gibi hissediyorum.Şaşırmıyorum,üzülmüyorum,gülmüyorum. Gök kuşağına ihtiyacım var, belki biraz yağmur. Azıcık hüzün,küçük bir çocuk gülümsemesi,güzel bir şarkı,biraz sen,bir kitap,bir şiir ve yeniden karaokeye gitme isteği.Şimdilik bu kadar.
Dinleyin dostlarrrr ;
http://www.youtube.com/watch?v=_JduQRZ7XBU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder