7 Temmuz 2012 Cumartesi

Anı.

Aynı masada oturan iki farklı insan. İki farklı dünya. Bazen aynı masada oturmak dostluk gerektir,bazen aşk gerektirir,bazen ise nefret.
O masada kurulan iki ayrı cümle,iki bardak çay,sıcacık bir gülümseyiş.
Bir semt hep aynı insanı nasıl hatırlatır.?
 
Bir şehir..
İki kıta..
İki insan,iki çay,üç şeker..
Yıllar.

Yollar yine kesişir yeter ki cesaret olsun.Kimse üzülmesin, (babalar asla ).Tatil yeni başlamışken,geri dönüş fikri canımı sıkmaya başladı. Bu aralar bir mucize bekliyorum sanırım.Burada kalmam gerek :)
Şartlar tamam,babam ? Neyse yıllar sonra gülerek hatırlayacağım bu  yazdıklarımı. Şimdilik zamana bırakıyorum.Sustum
Seni de ihmal ediyorum sevgili blogcum. İstanbul özlemim bi geçsin,sana da vakit ayırıcam,düzenlicem felan .

"Belki bir gün biz de bir şiirde karşılaşırız.."

Hiç yorum yok: