Olmuyor,belki de hiç olmayacak bilmiyorum.İçimde birşeyler var. Söküp atamıyorum,engel olamıyorum. Sanki hep böyle devam edecekmiş gibi. Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi.
Belki her şey çok daha güzel olacak zamanla ama ben bu ihtimali imkansız görüyorum. Eksik, hep eksik bir şeyler. Ne zaman tam olabildi ki??
Bu kez tamam diyorum,evet bu kez tamam. Sonra ne oLuyor peki.? Sadece tek bir kelimeyle yıkılıyor en sağlam kararlar.
Ve acı da olsa anlıyor insan,yalnızlıktan öte köy olmadığını..Sadece alışmak gerek,içine atmak,biriktirmek.
Susmak sonra,düşünmemek ve kaybolmak kalabalıklarda.Boğulmak,sesliklerde.Ve yok olmak akıp giden zamanla...
İşte bu derece umutsuzum Rabbim!
Sadece ferahlık istiyorum..
Kalbime bir ferahlık ver,ömrüm senin olsun..
Sonbaharı al kalbimden,baharı yaşamasam da olur.
Herkesi al ömrümden,yalnız sen kal nolur !
