Yerine konmuyor mu acaba?

Hayatımıza onlarca insan giriyor her gün.Derin izler bırakanlar var,teğet geçenler var.Yaşıyoruz,paylaşıyoruz,ağlıyoruz,gülüyoruz beraber. Bazıları bağımlılık yapıyor,bazıları olmasa da oluyor. Kaybetmekten korkuyoruz,paylaşmak istemiyoruz. Kıskanıyoruz bazılarını,"sadece beni sevsin " diyoruz.Bir arkadaş oluyor bu belki,bir dost,bir sevgili belki.Bir şeyler eksiliyor zamanla,sevgi belki ya da paylaşılan şeyler bitiyor işte bilmiyorum. Birileri gidiyor,birileri kalıyor zamanla. Giden başkasına gidiyor ya da gitmeyi tercih ettiği için canı yanmıyor,değer vermeyi bilmediğinden kalbi acımıyor.
Peki ya kalan ?
Kalan bekliyor.Sevdiği bir şarkının nakaratını bekler gibi,yağmurundan sonra gökkuşağını bekler gibi,her an döneceğinden eminmiş gibi bekliyor. Yeni insanlar çıksa da karşına bekliyor,unutsa da bekliyor,nefret etse de bekliyor.Neden bekliyor?
Çünkü yerine koyamıyor. Ya da yerine koyacak kimse çıkmıyor karşısına.Her insan aynı mı? Herkes herkesin yerine geçebilir mi?
Kalanlar için asla,ama gidenler için öyle. Çünkü gidenler hayatı basit yaşıyor,değer vermek nedir bilmiyor. Onların kalbi herkese aynı atıyor.


Ne dersin blog,birinin yerini başkası doldurabilir mi? İnsanlar bu kadar basit mi?
Bence değil.
Öyle.

"Anladım ki hiç kimse hiç kimse sen değil,
Hiç kimse senin kadar umuduma yol değil."

Yokum Ben.

Hani bazen kendini değersiz hissedersin,çok değersiz,hiç gibi hissedersin.Varlığının ziyan olduğunu düşünürsün. Kendini ama şu bana değer veriyor,bu beni seviyor diye avutursun ,işe yaramaz.
Böyle kimsenin umurunda olmayayım. İnsanlar etrafımda yaşasınlar gitsinler ben yokmuşum gibi.İşte öyle blog. Yokum ben,hiçim ben,bu aralar çok değersizim ben.